Afrika’da her 5 saniyede bir çocuk açlıktan ölüyor. Bizler açlık sınırını bile tam olarak kavrayamazken gün geçtikçe sayısı artan ölümlere yenisi ekleniyor. Küresel bir güç haline gelen sosyal medya zaman zaman bize bu acı gerçeği hatırlatsa da ya gözlerimiz kör oluyor hakiki görüntülere ya da kulaklarımız sağır kalıyor açlık çığlıklarına. Görmez oluyoruz, duymaz oluyoruz milyonlarca insanının nefes almaya çalışmasını. Sadece hayatta kalmak için yemeğe ihtiyaç duymasını… Çeşit çeşit donatılmış sofralarımızda zevk için tükettiğimiz hatta zevk için tüketmediğimiz yiyeceklerin hakkını mazlumda göremiyoruz belki de…

   İnsanlık bize hatırlatıyor ama… Israrla çıkarıyor kaşımıza. Gör diyor, duy diyor masum kardeşinin çırpınışını. Çok da uzakta değil, bir tıkla yanında mecazları gerçek yapan görüntüler. Robot gibi yiyip içen, uyuyan ve her gün aynı rutinde yaşadığını sanan insanlar olamayız. Müslümanlık bilinciyle donatılmış bedenlerimiz maddi tokluğu, tokluk saymamalı. Hayatımızdaki her bir adımı mazlum kardeşlerimize ulaşmak için fırsat bilmeliyiz.

   Düğün sevincimizi paylaşmalı kıtalar ötesindeki dostlarımız. Velime yemekleriyle kutlamalıyız en güzel günümüzü. Onlarca gerçek tebessümü hakiki sevinçten saymalıyız. Sünnet düğünlerimizin heyecanına ortak olmalı Afrika’daki kardeşlerimiz. Gözlerinin ışıltısında görmeliyiz paylaştığımız mutluluğu. Hayır yemeklerinde buluşmalıyız onlarla hiç olmazsa. “Geçmişinin canına değsin” duasını almalıyız belki de hiç bilmediğimiz bir dilde. Cenaze yemekleriyle canlara can katmalıyız belki de. Bir yakınımızın dünyadan ayrılışını onlarca cana vesile kılmalıyız hayır yemeğiyle.

   Masum Eli ailesi olarak sevincimizi de hüznümüzü de katık edip Afrika’nın açlık sınırında sofralar kuralım istedik. “Kıtalar aşıp insanlığı taşıyalım” derseniz hep birlikte aynı sofralara niyet edelim. Kardeşlerimizin tebessümüyle günümüzü bayram edelim.